Politieagenten gaan naar een melding van huiselijk geweld. Een meisje van 11, in pyjama, doet open. Haar ouders ruziën met elkaar in de woonkamer. De buren hebben gebeld. Zij hoorden hevig geschreeuw en ‘geluiden alsof er geslagen wordt en gegooid met dingen’. 

Het is de eerste keer dat de politie het gezin bezoekt. Ze wonen sinds enkele maanden op dit adres. De ouders weten dat de school deelneemt aan 'Handle with Care'. Dat hebben ze gelezen in een brief van school. Het meisje is bang en vertelt huilerig dat ze haar huiswerk niet af heeft. En dat ze morgen een toets heeft waar ze niet voor heeft geleerd. 

De volgende morgen komt het meisje op school. De juf is op de hoogte en vraagt haar of ze de toets wil maken, om te oefenen. Ze zien wel hoe het gaat. Op een rustiger moment mag ze de toets overmaken. De andere kinderen merken hier niets van. Het meisje maakt de toets en later in de week nog een keer in een uurtje ‘vrij werken’. De juf praat niet met het meisje over wat er is gebeurd, maar betrekt haar in de pauze bij spelletjes van de andere kinderen. Ze laat haar verder de dag wat vrij in haar keuzes. De juf geeft aan blij te zijn dat ze weet waar het stille, nerveuze gedrag in de ochtend vandaan kwam. Anders had ze wellicht druk op haar gezet, omdat het meisje vaak nerveus voor toetsen is. Ze is geschrokken, ze kende het meisje nog niet goed en heeft van de vorige school geen bijzonderheden gehoord in de overdracht. 

 
Dit verhaal is gebaseerd op de pilots van Handle with Care. De namen zijn gefingeerd.